Zaterdag was de tweede bekerwedstrijd; thuis tegen Oeken.
Elspeet moest het doen zonder Werner Pluim en Anton vd Steeg. Zij hadden gekozen voor een weekendje weg. Opmerkelijk, want doorgaans is een bekerwedstrijdje laten schieten alleen weggelegd voor de echte vedettes. Maar gezien de eindstand is het misschien een optie dat deze pseudo-vedettes dit vaker doen...
Maar genoeg hierover, de wedstrijd dan maar:
Elspeet begon de eerste tien minuten wat slordig en ongeconcentreerd.
De elf van Oeken daarentegen lieten zien dat zij ook niet echt het voetbal uitgevonden hebben.
Zo kabbelde de wedstrijd wat voort. Maar na twintig minuten braken er vijf krankzinnige minuten aan.
Maar liefst drie keer werd er door Elspeet gescoord en drie keer werd het schot van richting veranderd waardoor de keeper kansloos was.
Deze schoten / doelpunten, waren achtereenvolgens van Bart vd Hoorn, Kees Pluim en David Bleijenberg.
Elspeet zette ook daarna door en de 4-0 kwam vrij vlot, via een kopbal van Kees Pluim. Even werd er getwijfeld of ook deze bal niet van richting werd veranderd, maar de beelden bevestigden dat deze toch echt enkel van Kees afkomstig was.
Ondergetekende was daarna even afgeleid door de vijfde kolonne, maar werd gelijk door Bart vd Hoorn tot de orde geroepen.
Nog voor rust werd het het zelfs 5-0. Dit keer een loepzuivere eigen goal van Oeken na een prima voorzet van Bart vd Hoorn. Toch wil ik nog even noemen wat daaraan vooraf ging: dat was een oogstrelende, diagonale crosspass van Niels vd Steeg op Bart vd Hoorn.
In de theepauze gaf Norbert Koelewijn aan dat het nu een kwestie van doorzetten en de nul houden was.
Na rust ontstond er voor de net ingevallen Robert van Asselt een horror scenario. Slechts 3 minuten stond hij er in en hij liep een hamstringblessure op. Dat is bijzonder zuur voor deze veelbelovende middenvelder.
Elspeet speelde de tweede helft wat minder dan de eerste.
Blijkbaar was, zoals zo vaak bij elftallen, de 5-0 toch een soort seintje om rustiger aan te doen. Dit tot frustratie van de trainer.
Oeken zal ook zeker het voornemen na rust hebben gehad om er niet nog 5 tegen te krijgen.
Maar toch, qua voetbal was Oeken zo armoedig, daar had Elspeet zeker meer van kunnen profiteren.
In de slotfase toonde trainer Norbert Koelewijn nogmaals zijn fanatisme door met vier spitsen te gaan spelen en aan te geven de bal er in te pompen.
Dit leidde zowaar nog tot 6-0; prima kopbal van Stefan vd Ridder.
Elspeet moest het doen zonder Werner Pluim en Anton vd Steeg. Zij hadden gekozen voor een weekendje weg. Opmerkelijk, want doorgaans is een bekerwedstrijdje laten schieten alleen weggelegd voor de echte vedettes. Maar gezien de eindstand is het misschien een optie dat deze pseudo-vedettes dit vaker doen...
Maar genoeg hierover, de wedstrijd dan maar:
Elspeet begon de eerste tien minuten wat slordig en ongeconcentreerd.
De elf van Oeken daarentegen lieten zien dat zij ook niet echt het voetbal uitgevonden hebben.
Zo kabbelde de wedstrijd wat voort. Maar na twintig minuten braken er vijf krankzinnige minuten aan.
Maar liefst drie keer werd er door Elspeet gescoord en drie keer werd het schot van richting veranderd waardoor de keeper kansloos was.
Deze schoten / doelpunten, waren achtereenvolgens van Bart vd Hoorn, Kees Pluim en David Bleijenberg.
Elspeet zette ook daarna door en de 4-0 kwam vrij vlot, via een kopbal van Kees Pluim. Even werd er getwijfeld of ook deze bal niet van richting werd veranderd, maar de beelden bevestigden dat deze toch echt enkel van Kees afkomstig was.
Ondergetekende was daarna even afgeleid door de vijfde kolonne, maar werd gelijk door Bart vd Hoorn tot de orde geroepen.
Nog voor rust werd het het zelfs 5-0. Dit keer een loepzuivere eigen goal van Oeken na een prima voorzet van Bart vd Hoorn. Toch wil ik nog even noemen wat daaraan vooraf ging: dat was een oogstrelende, diagonale crosspass van Niels vd Steeg op Bart vd Hoorn.
In de theepauze gaf Norbert Koelewijn aan dat het nu een kwestie van doorzetten en de nul houden was.
Na rust ontstond er voor de net ingevallen Robert van Asselt een horror scenario. Slechts 3 minuten stond hij er in en hij liep een hamstringblessure op. Dat is bijzonder zuur voor deze veelbelovende middenvelder.
Elspeet speelde de tweede helft wat minder dan de eerste.
Blijkbaar was, zoals zo vaak bij elftallen, de 5-0 toch een soort seintje om rustiger aan te doen. Dit tot frustratie van de trainer.
Oeken zal ook zeker het voornemen na rust hebben gehad om er niet nog 5 tegen te krijgen.
Maar toch, qua voetbal was Oeken zo armoedig, daar had Elspeet zeker meer van kunnen profiteren.
In de slotfase toonde trainer Norbert Koelewijn nogmaals zijn fanatisme door met vier spitsen te gaan spelen en aan te geven de bal er in te pompen.
Dit leidde zowaar nog tot 6-0; prima kopbal van Stefan vd Ridder.
Volgende week de laatste bekerwedstrijd uit tegen Heerde, en dat zal toch een tegenstander van een iets ander kaliber zijn.
